Зноў на ўзлеску цвiтуць...
Нил Гилевич
Зноў на ўзлеску цвiтуць - дацвiтаюць арэшыны -
У жаўтлявых падвесках каткоў - завушнiц.
Дуб над iмi, усёй гэтай пушчы старэйшына,
Дрэмле ў думках аб блiзкай пары навальнiц.
Тут, у гушчы кустоў, у кудлатым ляшчэўнiку,
За даўжэзны свой век, кожным летам, як жнуць,
Колькi чуў ён дзiцячага гоману - шчэбету!..
I яшчэ, i яшчэ раз хацеў бы пачуць...
